Download Castlevania

Ik moet zeggen dat ik, toen ik aanvraag deed om de review te schrijven, enigszins nieuwsgierig was over wat dit voor een spel was. Ik was niet teleurgesteld, maar ook niet onder de indruk. Ik leg het uit...

Ik wist dat castlevania 1 het enige deel was van de populaire Castlevania serie dat was uitgegeven voor PC computers (de serie bestaat nu uit een twintigtal delen als ik het goed heb en de producers willen nog van geen ophouden weten).

Allereerst de graphics. Gezien het feit dat ze in 16 kleuren zijn, niet slecht, ik heb zeker slechter gezien. Ze zijn gedetailleerd genoeg om je een goed idee te geven van wat de weergegeven voorwerpen zijn, wat goed is, maar in sommige gevallen zijn de kleuren zo onnatuurlijk dat het belachelijk is (kijk nou naar de paarse spoken bijvoorbeeld; dit was in die tijd echter vaak te zien...).

Hoe dan ook, het geluid en de muziek zijn gewoonweg afschuwelijk. Oorspronkelijk bedoeld voor PC Speakers bestaat het achtergrondthema uit een veelheid aan piepjes en gezoem, en als dat gecombineerd wordt met het geluid dat wordt gegenereerd als het karakter van de speler zich bezeerd of een voorwerp oppakt, dan is het geheel echt ondragelijk. Na 15 minuten van marteling moest ik de speaker emulatie wel uitzetten.

Gelukkig vergat ik niet om wat van de Castlevania muziek op te halen bij een van mijn bezoeken aan the World of Game Mods (www.mirsoft.info, als je zelf eens een kijkje wilt nemen). Even door de map met MOD (nog zo'n oud formaat) bestanden heen bladeren leverde me het Vampire Killer Theme van Castlevania 3 op, wat eigenlijk dezelfde melodie is, maar dan in veel hogere kwaliteit en daardoor veel minder storend. Terug naar het spel. Beter. Veel beter.

Als een speler bestuur je een vampierjager (of dat lijkt tenminste zo) die in een oud kasteel binnengaat om de vampier die daar leeft te verslaan, onderweg vechtend met verschillende enge vijanden.

De game bestaat uit zes levels, die op hun beurt zijn onderverdeeld in elk drie "niveaus". Helaas zijn ze bij Konami niet al te consequent geweest in het opsplitsen, waardoor sommige niveaus slechts één scherm lang zijn, terwijl anderen eerder een... dozijn schermen lang zijn. Als je een spel laad, wordt je teruggebracht naar het begin van het laatste niveau dat je binnenging (tenminste, meestal, want net als bij de lengte van de levels is Konami ook hier niet erg consequent geweest; in enkele langere niveaus zijn meerdere "return points"), dus pas op waar je opslaat!

Elk level heeft zijn eigen unieke stijl en "gevoel", compleet afwijkend van de rest, en in enkelen kom je unieke vallen tegen die, hoewel ze niet echt veeleisend zijn, tochwel wat aandacht vereisen om door te komen.

Je eerste wapen is een zweep, waarvan het bereik kan worden vergroot door bepaalde powerups te vinden. Deze kunnen (net als anderen) gevonden worden door de kaarsen kapot te smijten waarmee het kasteel hier en daar vol hangt, en soms ook enkele blokken.
Later vind je verdere voorwerpen (die niet allemaal wapens zijn in de normale zin van het woord) - heilig water (werkt als granaten), tijdsveranderingsartefact (bevriest alle monsters en bewegende blokken enige tijd), een kruisteken (goeie, ouwe bom-achtige power-up die elke zichtbare vijand vernietigt) en nog vele anderen. Het feit dat als je er een vindt en je het oppakt, het vorige wapen verloren is, kan soms redelijk irritant zijn. Andere power-ups omvatten geldtassen (verhogen je score), harten (geven "lading" voor het gebruik van speciale items) en eten (makkelijk - gezondheidspower-up). Redelijk standaard.

De vijanden zijn eerst zwak, maar later kom je meer (en moeilijkere) vijanden tegen, en natuurlijk is er aan het einde van elk level een BBB (Big-Bad-Boss [Grote-Slechte-Baas]) die op je wacht. De bazen worden alsmaar moeilijker, en elke baas is compleet anders dan de anderen, beginnend met de gigantische vleermuis op level een tot DEATH INCARNATE (letterlijk) op level vijf en de laatste baas, de vampier, op level 6. Als je de Dood op de een of andere manier hebt verslagen en dacht dat hij moeilijk was, wacht dan maar af tot je bij de vampier bent... Dat ding is bijna onoverwinnelijk (je KUNT het verslaan, maar 't is echt moeilijk). Op je weg zijn nog veel meer vijanden, maar nogmaals, niks ver van de platformstandaard. Er zijn er enkelen die vliegen, enkelen die schieten, enkelen die zich herstellen na te zijn vermoord, enzovoort.

Ondanks de eerste indruk van een lage moeilijkheidsgraad is de game in feite redelijk moeilijk, met levels die soms veel tijd en pogingen vereisen om ze af te maken. En de volgende levels worden alleen nog moeilijker.

De vijanden kunnen je veel pijn doen, en gezondheidspower-ups zijn schaars, om nog maar te zwijgen van het feit dat ze verborgen zijn. Gelukkig helpt de alom aanwezige opslaan/laden-techniek enigszins.

De toetsenbordbesturing is wat onhandig en het kan even duren om eraan t wennen. Misschien vinden joystickgebruikers de game makkelijker, maar dat kan ik niet bevestigen, want in mijn tien jaar computerervaring heb ik nooit de moeite genomen een joystick aan te schaffen.

Alhoewel het misschien lijkt met deze review of de game nogal veel minpunten heeft, is het erg verslavend en houdt het je aan je scherm gekluisterd tot je het uitspeelt (geen gemakkelijke taak, het kost zo'n 6 uur continue spelen).
Als je de archaïsche graphics niet erg vind, geef Castlevania dan een kans en je zult niet teleurgesteld zijn.

Algemene pluspunten:
-Goede graphics (tenminste voor een 15-kleuren palet)
-Verscheidenheid aan monsters en vallen
-Interessante bazen
-Gevarieerde speciale voorwerpen
-Gevarieerde levels, elk verschillend van de anderen
-Heeft dit "iets" dat de speler aantrekt

Algemene minpunten:
-Afschuwelijk geluid
-Besturing kost enige gewenning
-Hoge moeilijkheidsgraat, soms op het gestoorde af

Mijn score: 3
De game heeft positieve en negatieve kanten. Omdat beide kanten min of meer gelijk zijn, is het moeilijk de score te verhogen of te verlagen. Geen spel van het jaar, maar het kan toch voor veel plezier zorgen als je van het platformgenre houdt.