Af en toe kom je een spel tegen, dat zo simpel is, zo puur is, dat het gewoon om aandacht schreeuwt. PC-man is een van deze spellen, ondanks dat het als een clone moet worden gezien, PC-man doet wat bijna geen ander spel eerder geeft gedaan, het is beter dan het oorspronkelijke materiaal.
Je mag me vragen waarom een spel dat in grootte kleiner is dan deze review, een perfecte vijf kan scoren. Dat is makkelijk. PC-man doet alles wat een spel moet hebben, het is leuk, zo ongelooflijk leuk dat je iedere keer opnieuw wilt spelen. Het uitgangspunt van het spel kon niet eenvoudiger, en iedereen weet wat het is. Je bent een rond beestje, met slechts een doel in het leven, het eten van kleine vierkante puntjes terwijl je wordt achtervolgd door geesten die om een bepaalde reden ervoor gekozen hebben om in een slecht ontworpen doolhof te spoken. Jij, als Pac-man (of PC-man in dit geval), gaat door het doolhof, waarbij je probeert de geesten te ontwijken en zoveel mogelijk pilletjes probeert te eten als mogelijk, wanneer je ze allemaal hebt, ben je winnaar. Dat klinkt simpel, maar er zit een draai aan, de geesten zijn allemaal sneller dan jou, dus wat doe je? Je eet grote pillen die ervoor zorgen dat geesten eetbaar voor een korte periode, maar zelfs als je ze verslindt, komen ze spoedig terug, en dat is alles.
Geluid…Mmm… oké, als jee een orkest verwachtte dat een geweldig stuk had gecomponeerd voor dit spel, dan zal die hoop snel geplet worden als zovele kakkerlakken in moeders keuken. Het meeste wat je zult horen is een lekker bliepend muziekje voor het titelscherm, en dan wat andere bliepgeluiden wanneer je pillen eet. Maar wacht! Er is meer! Wanneer je geesten eet of grote pillen, dan verandert het geluid! Het is magisch! Niet alleen dat, maar ook hoor je een simpel en grappig geluid wanneer je dood gaat! Hoe kun je om meer vragen?
Nou, laat ik niet beginnen over de graphics. Je verwacht niet van een spel dat zo oud is, dat het er visueel aantrekkelijk uit kan zien, zo ga er daarom niet naar zoeken. Erg verrassend is dat ik de graphics uitstekend vond, alleen maar omdat in tegenstelling zoveel andere CGA graphics spellen, mijn netvliezen niet wegbranden, nog dat mijn ogen uit de kassen vielen, en als ik een oud spel kan spelen zonder oogproblemen, dan is het zeker goed genoeg voor mij.
Zo, nu vraag jij je waarschijnlijk af wat je moet doen. Als je zover bent gekomen, dan heb je zeker interesse. Ga het spel spelen! Als je hebt gekeken naar de magere schermen en hebt gelezen wat ik zei met twijfel, geef het spel een kans, ik verzeker je dat je op zijn minst een klein beetje voldoening zult vinden. Ten slotte, kon ik niet hopen op een beter spel dan PC-man, want ik ben niet zo verslaafd geweest als tijdens de originele flat planel Pac-man.