Download Last Ninja, The

Dit is een van de beste games die ooit gemaakt zijn voor de C64, een legende die in in 1987 erg vooruitstrevend was. Gevolgd door twee vervolgen en een remake, was Last Ninja de eerste in de reeks. Als je er nog nooit van gehoord had, dan weet je het nu. Voor iedereen anders, nou kom op, het is de Last Ninja, wat moet nog verder uitleggen?

Nou ik denk dat wel mogelijk is, omdat er ook jonkies zijn die nog nooit van deze game gehoord hebben. Trouwens, schitterend graphics en geweldige muziek, spel en het had veel innovaties. Het is een van de eerste isometrische (schuin van boven gezien) games ooit (misschien wel de eerste, maar dat weet ik net zeker). Je had een manier of acht om te bewegen, je kon springen verschillende bewegingen en aanvallen met je armen en benen of met ninja wapens uitvoeren. Je kon zelfs blokken. Misschien was het inventaris niet zo heel vernieuwend, maar het was de eerste game die ik meemaakte waar je echt alles oppakte, in, in iedere ander platform game moest je gewoon een item selecteren om het te pakken. En dat voelde toch anders.

Het verhaal was wat uitgebreider. Je bent Armakuni, lid van Ninjutsu, achtergebleven om hun heiligdom te bewaken terwijl de anderen naar het eiland Lin Fen gaan. Een keer in de tien jaar gaan ze daar naartoe krijgen ze instructies uit de Koga Scrolls. Kwaadaardige Shogun (oorlogsheer) Kunitoki heeft wezens uit de onderwereld opgeroepen, en ze vernietigd zodat hij zijn eigen wachters mee kan nemen en het geheim van Ninjutsu kan leren. Armakunie is als kind op het eiland gekomen via een geheime doorgang. Nu moet hij dat weer doen, maar er is het een en ander veranderd. Dus hij (jij) moet alleen door het onbekende reizen, en zijn broeders wreken en de scrolls terug halen.

Het jaar erna kwam de pc versie uit. Alles zag eruit als op de C64. Nou, bijna alles. Eerst was het een beetje grof. Dit is erg rampzalig omdat je de grootste moeite hebt om dingen op te pakken (de ninja moet met zijn handen precies goed het wapen beetpakken) en zeker springen over water, lava of modder (springen is het ergst). Moet je perfect op de steen stappen om naar de volgende te springen. Ninja op de C64 bewoog netjes (joystick), maar met de numpad blijft de ninja lopen totdat je een andere kant op drukt of 5 om te stoppen. En dan moet je over rotsen springen. Te moeilijk. Je worstelt zelfs met de ninja de andere kant op te draaien.

Als je het voor elkaar krijgt om de besturing onder de knie te krijgen, en je niet op de loop gaat voor moeilijke games, dat zul je er van houden. Ik gebruik een C64 emulator om het weer te spelen. Ik zal nooit het eerste level vergeten hoe je door de knieën gaat en de katana tussen de rotsen. Hoewel het goed eruit ziet, zijn er toch problemen als je de pc versie speelt, en dat is erg triest. Ook de beperkingen van de PC speaker zorgenden ervoor dat je het in de game zonder mooie themes van Ben Daglish moest doen.

Het tweede deel was veel kleurrijker, met wat denkwerk en (bijna) zonder schermen waar je knettergek van word. Niet zo legendarisch als het eerste deel, maar nog steeds leuk om te spelen. Armakuni komt in het New York van de 20e eeuw terecht, hij heeft het idee dat Kunitoki hierachter zit en je bent niet van plan het rustig aan te doen. Maar Armakuni moet voorzichtig zijn, andere tijden brengen andere problemen met zich mee.

D programmeurs deden erg hun best (en veelal succesvol) om ieder level interessant genoeg op te spelen te maken. Bij de logische problemen gaat het meestal om je omgeving (knoppen indrukken, naar de juiste kan draaien om een ladder op te klimmen enz.), maar voor sommige heb je voorwerpen nodig (de eenvoudigste is een sleutel). De PC versie had uiteindelijk vloeiende animaties en betere gameplay, dus toen kon je makkelijk met de pijltjes toetsen spelen, precies springen en dingen oprapen. Dus naar blijkt is het tweede deel beter dan het eerste. Denk nou niet dat het simpel is, maar dat komt vanzelf zodra je beter en bekender met de levels wordt.

Tot slot, voor je ligt een cult game met zijn vervolg dat waarschijnlijk niet vergeten zal worden. Er is ook een derde deel voor de C64, maar het is niet voor PC uitgekomen omdat de eerste twee delen voor PC niet zo goed verkochten. Helaas had de PC in die tijd veel tekortkomingen. Beide spellen zien er beter uit (en klinken beter) op de C64 zijn ze minder leuk dan de originelen. Nog steeds krijgt deze game van mij de hoogste punten en iedereen die het ook gespeeld heeft zal het met me eens zijn. Voor iedereen anders, geldt mijn advies: probeer het. Als je er niet zo van houdt, kun je wel stellen dat je weer een oude legende gespeeld hebt.