Aleshar: World of Ice to przyprawiające o ból głowy klasyczne RPG stworzone przez firmę o wyjątkowo adekwatnej nazwie - Hypothermia.
Aleshar to niezaznaczona na żadnej mapie, odcięta od reszty świata arktyczna wyspa, gdzie zima trwa wiecznie. Wcielamy się w postać młodzieńca urodzonego na Aleshar z rzadkimi i tajemniczymi mocami, które umożliwiają używanie magii. Tacy ludzie nazywani są tutaj żywiołowcami (Elementalists) z powodu ich zdolności sprawowania kontroli nad żywiołami (elements). Niestety posiadanie takiej mocy okazuje się na Aleshar nielegalne, o ile nie należy się do grupy o nazwie "Kult"(the cult): skorumpowanej i dekadenckiej organizacji żywiołowców. Nasz dziadek, który również posiadał owe moce, został zamordowany wiele lat wcześniej przez Kult, gdyż odmówił wstąpienia w jego szeregi i próbował oswobodzić się spod jego wpływu, co pomimo wszelkich starań zakończyło się niepowodzeniem. Został złapany i stracony.
Aby zapobiec możliwości podzielenia losu naszego tragicznie zmarłego dziadka, zostajemy w młodym wieku wysłani przez naszego ojca do starego pustelnika daleko od rodzinnego miasta. Plotki głosiły, iż jest on ukrywającym się żywiołowcem. Pewnego dnia pustelnik wysyła nas z pewnym zadaniem w pewne miejsce. Gdy mamy się już zbierać do domu zostajemy zatrzymani przez dwóch mężczyzn w czerwonych habitach, żądających, by za nimi podążyć. Po szybkim zorientowaniu się co do tożsamości i zamiarów przechodniów uciekamy w kierunku pustelni. Nasz mistrz każe nam uciekać do najbliższego miasta i obiecuje spowolnić kultystów....
W tym właśnie miejscu zaczyna się nasza przygoda. Mamy za zadanie trenować swoje moce i umiejętności, by powstrzymać działalność Kultu raz na zawsze.
Aleshar: World of Ice umożliwia zmianę prowadzonej postaci w kilkunastu różnych obszarach: Praca (job), umiejętności (skills), władanie bronią (weapon ability) oraz wyróżniające się cechy charakteru (character traits). To z kolei determinuje sposób kontaktu naszego bohatera z innymi postaciami w grze oraz to jak sobie będzie radził w walce i na pustkowiu. Podstawową metodą podnoszenia umiejętności w grze jest ich częste stosowanie. Na ten przykład głównym sposobem poruszania się po pustkowiu jest jazda na nartach, w konsekwencji częste używanie nart poprawi naszą szybkość poruszania się.
Istotnym aspektem gry jest interakcja z pozostałymi postaciami. Sposób rozmowy z napotkaną osobę jest identyczny jak w wielu tekstowych grach przygodowych: przywitanie i używanie słów kluczowych do wyciągania informacji na temat danej postaci lub czegokolwiek co może się przydać. Określone słowa są pisane w różnych kolorach aby wskazać ich stosowność użycia w danej sytuacji.
Gra jest prowadzona praktycznie całkowicie w czasie rzeczywistym, co zmusza nas do ciągłego dążenia do przodu, by zapobiec śmierci głodowej, szczególnie na pustkowiu. Możemy zakupić pożywienie od innych postaci albo skorzystać z umiejętności łowieckich, by samemu zdobyć pożywienie na pustkowiu. Podobnie w czasie walki - wrogowie będą atakować jeżeli będziemy stać nieruchomo.
Sposób nawigowania w czasie przemieszczania się z miasta do miasta przez pustkowie jest wyjątkowo trudny nawet z mapą, ponieważ gra nie wskazuje naszej aktualnej pozycji względem innych lokacji na mapie (gdy już takową zdobędziemy). W zamian dostajemy od czasu do czasu współrzędne celu i używając sekstansu wskazującego naszą obecną pozycję możemy próbować go odnaleźć pośród pustkowia. Mapa pomaga jedynie w ten sposób, iż daję nam mgliste pojęcie o położeniu celu. Jest to o wiele trudniejsze niż może się wydawać, gdyż zasięg wzroku jest bardzo ograniczony nawet w czasie dnia.
System walki został uproszczony do jednego schematu: aby zastosować broń białą, wpadamy na potwora atakując go w ten sposób. W przypadku korzystania z broni strzeleckiej lub magii, należy zastosować odpowiedni atak. Walka z potworami nie sprowadza się na roznoszeniu ich na strzępy i kontynuowaniu podróży. W zależności od umiejętności możemy uderzać w rozmaite części ciała. Na ten przykład, uderzenie w ramię może doprowadzić do złamania, co spowoduje, że stanie się ono bezużyteczne aż do momentu wyleczenia, natomiast uderzając w głowę możemy wyprowadzić cios krytyczny. Potwory niestety mogą nas sparaliżować w podobny sposób.
Podsumowując, gra jest całkiem dobra, czego nie można powiedzieć o grafice. Oczywiście nie ma reguły mówiącej, iż dobra grafika czyni wyśmienitą grę, jednakże gra w Aleshar po prostu męczy oczy i przyprawia o ból głowy z powodu małych rozmiarów wszelkich obiektów w grze. Pomimo to, ma potencjał aby być grą dobrą.
Twórcy Aleshar polecają stosowanie do odtwarzania dźwięku i muzyki Gravis Ultrasoud; niestety, pomimo iż DOSBOX emuluje tą kartę dźwiękową, gra nie będzie działała z takimi ustawieniami. Jedyne sensowne ustawienie to tryb Sound Blaster - jedyne nie produkujące szumów i hałasu.
I jeszcze małe ostrzeżenie: Niektóre sceny pojawiające się na początku gry i w trakcie są raczej brutalne, co nie predestynuje tej gry do używania przez graczy o słabych żołądkach (lub tych co są świeżo po posiłku). Poza tym z oczywistych względów polecam przeczytanie instrukcji (dostępnej w sekcji z dodatkami) przed rozpoczęciem gry, szczególnie jeżeli nie znamy istotnych skrótów klawiszowych. Oto kilka, od których powinno się zacząć:
- E: wejście do miasta
- G: podniesienie ekwipunku zabitego potwora
- H: polowanie
- M: Mapa (jeśli posiadamy)
Dear Abandonia visitors: Help us keep Abandonia free with a small donation. Abandonia is like an old gaming arcade with only original games. Abandonia helps you have fun four hours and years. If Abandonia is useful to you, please help us forget fundraising and get back to Abandonia.
