Dawno, dawno temu w odległym magicznym królestwie żył młody służący imieniem Chauncey. Jak wszystkie dobre historie, także i ta rozpoczyna się „dawno, dawno temu”, kiedy to król zadławił się kością a młody Chauncey zdołał uratować mu życie podczas gdy kanclerz zajęty był zabawianiem gości. W dowód wdzięczności król podarował Chauncey'owi swój potężny miecz zwany „Posępnym Rębajłą” i wyprawił go na Równiny Shimto by założył osadę i odparł nadciągającą hordę - co jak wiemy jest najlepszą nagrodą za ocalenie życia. Tu zaczyna się gra.
Gra podzielona jest na dwie ściśle ze sobą powiązane etapy. Pierwszy jest etap strategiczny, podczas którego mamy 2 minuty (czasu rzeczywistego) na kupowanie, sprzedawanie i przemieszczanie obiektów w obrębie danego królestwa. Z początku dostępne są tylko podstawowe elementy, jak kolczaste pułapki, krowy i ogrodzenia, jednak z końcem roku nadchodzi czas zakupów... ale o tym później. Po upływie dwóch minut, lub gdy zrobimy wszystko co zamierzaliśmy i zdecydujemy się na przywołanie hordy przed czasem, rozpoczyna się etap akcji. Tutaj przejmujemy kontrolę nad Chauncey'em i biegamy po okolicy wymachując przerośniętym mieczyskiem i tłukąc nim hordę. To bardzo proste. Sęk w tym, że musimy odeprzeć atak zanim horda pochłonie nasze uprawy, krowy, wieśniaków i zabudowania. Im więcej obiektów nadal stoi po zakończeniu sezonu (rundy), tym więcej dostaniemy pieniędzy – a gromadzenie pieniędzy to jedno z wyzwań gry. Z końcem każdego roku (składającego się z 4 sezonów) musimy zapłacić podatki, które w dodatku rosną z roku na rok, rozsądnie jest zatem trzymać trochę gotówki w zapasie. Po zapłaceniu podatków możemy wydać resztę kasy na ulepszenia, takie jak bomby, pierścień teleportacji, mocne kamienne mury lub rycerzy. Możliwości jest wiele, a z czasem pojawiają się nowe. Lepiej jednak nie opróżniać skarbca do zera, bowiem gdy poborca podatków (zły kanclerz, jak głosi instrukcja) zastanie nas bez grosza, grę zakończymy w więzieniu. Konieczność płacenia podatków stanowi dodatkowe wyzwanie, bez którego gra zmieniłaby się w prosty cykl odpierania ataków i odbudowy miasta ad infinitum.
Kiedy tylko powoli zaczniemy się orientować w zarządzaniu miastem natychmiast zostajemy odwołani z powrotem do zamku, gdzie czeka na nas medal, herbata i ciasteczka oraz rozkaz przeniesienia do innej lokacji. (jedna z wymienionych rzeczy to kłamstwo, odpowiedzi przesyłajcie na ten adres co zwykle). 3 lata w jednym miejscu to wszystko co dostajemy zanim przyjdzie nam wyruszyć na nowe tereny, gdzie będziemy się borykać z nowymi rodzajami hordlingów i problemami związanymi z terenem. Znajdziemy się na przykład na pustyni praktycznie pozbawionej wody, lub w lesie pełnym hordlingów-pigmei ukrywających się pośród drzew rosnących tuż obok osady... może by tak te drzewa wyciąć? No cóż, wtedy wpadniemy w nowe kłopoty związane z rozwścieczonym duchem lasu. To tylko jeden z drobnych detali dzięki którym ta gra jest tak wspaniała. Kolejny to rozmaite przerywniki z wiadomościami ze stacji telewizyjnej a'la CNN wyświetlane w połowie każdego roku. Warto je obejrzeć dla samego głosu prezentera, jednak poza rozrywką dostarczają one informacji o wydarzeniach mających bezpośredni wpływ na przebieg gry.
Pieniądze to podstawa, a dochody można czerpać z różnych źródeł. Jednym z nich jest obrona upraw, wieśniaków i krów przed hordlingami (jedna krowa to wydatek 100 koron, dlatego pomimo wysokich dochodów które dostarczają zastępowanie zjedzonych krów nowymi jest raczej kosztowne). Kolejne źródło dochodu to sadzenie i wycinanie drzew. Jedna sadzonka kosztuje koronę, a po kilku sezonach możemy sprzedać dorosłe drzewo za 5 koron, co być może nie brzmi jak majątek ale wystarcza na zapewnienie pieniędzy na podatki. Poza tym można zarobić na pękaniu hordlingów (wiem że brzmi to dziwnie, ale tak jest - kiedy hordling oberwie mieczem, nadyma się jak balon i pęka), które czasem gubią drobniaki.
Dźwięki są bardzo dobre, głosy postaci trochę nietypowe ale idealnie pasujące do konwencji, muzyka to jakieś dziwaczne techno a najlepszy ze wszystkich jest dźwięk przywołujący hordę, który nieodparcie kojarzy mi się z dzieciństwem („awoooo awoooo”). Dźwięki nie stają się męczące zbyt szybko, chyba że grasz kilka godzin bez przerwy, nie żebym ja tak grał... nie, zdecydowanie, nigdy.
Problemy z grą? Niewiele, w kłopoty zwykle pakujemy się z własnej winy, kiedy nie jesteśmy w stanie dotrzeć na miejsce na tyle szybko by ocalić wieśniaków. Osobiście najbardziej denerwuje mnie to, że stan gry można zapisać tylko z końcem roku, co staje się szczególnie irytujące pod koniec gry. Bywa, że dożywamy zimy tylko po to, by zmiótł nas z powierzchni ziemi hordling wielki jak stodoła, tylko trochę szybszy i jakieś osiem razy głupszy. Szkoda, ale przynajmniej dzięki temu gra stanowi większe wyzwanie.
Gra dostaje ode mnie okrągłe 5 bo daje wiele radości a przy tym odróżnia się od większości strategii i gier akcji... będąc jednocześnie jednym i drugim. Warto poczekać na niespodziankę na koniec gry... zapewne domyślicie się wcześniej o co chodzi, ale to w niczym jej nie umniejsza.
Dear Abandonia visitors: Help us keep Abandonia free with a small donation. Abandonia is like an old gaming arcade with only original games. Abandonia helps you have fun four hours and years. If Abandonia is useful to you, please help us forget fundraising and get back to Abandonia.
