PobierzBad Street Brawler

Bad Street Brawler to gra, która powstała w 1987 dzięki firmie Beam Software. Można się natknąć na nią róniez pod innymi tytułami: Bop'N'Rumble (Commodore 64) oraz Street Hassle (ZX Spectrum).

Opisywana gra zalicza się do klonów serii Double Dragon. Zadaniem gracza jest podążanie od lewej do prawej i kopanie tyłków złoczyńców. Nie jestem do końca przekonany czy wszyscy nasi przeciwnicy w tej grze są tacy źli. Najczęściej spotykani wrogowie wyglądają jak ślepcy, inni to starsze panie, próbujące rzucić w nas torebką, można stwierdzić, że w grze są elementy … humorystyczne ;) Na szczęście nie każdy napotkany przeciwnik jest w jakiś sposób ułomny lub kulawy – na niektórych planszach pojawiają się psy, grubasy, a nawet zwykli umięśnieni bandyci. Jedna rzecz, o której mogę Was zapewnić to fakt, że żaden z tych przeciwników nie poddaje się łatwo, a często występują w sporych grupach.

Czym byłaby bijatyka, gdyby na końcu planszy nie czekał jakiś boss? Ci potrafią zajść za skórę. Pierwszy na którego natrafimy to przerośnięty goryl, który bezmyślnie stara się zrobić nam z głowy miazgę. Jeden z następnych to motocyklista – on zawsze działał mi na nerwy – on nie jeździ sobie, on stara się nas staranować swoim motorkiem! Podczas gry spotkanie jeszcze kilku ciekawych ponadprzeciętnych oponentów.

Całe szczęście nasz zawodnik potrafi być równie zabójczy jak ci, z którymi przyszło mu walczyć. Do dyspozycji mamy ciosy pięścią, kopnięcia, łaskotki, rzuty i jeszcze kilka innych bolesnych niespodzianek pomagających nam w przejściu do kolejnego etapu. Ciekawie został rozwiązany sposób doboru ciosów – po poziom jest on częściowo (a czasem całkowicie) odmienny od poprzedniego. Nie wszystkie są całkiem nowe, nie wszystkie są zachwycające, jednak miło jest odkrywać wraz z kolejnymi poziomami nowe sposoby na dowalenie złoczyńcom. Niektóre z animacji towarzyszących tym „agresywnym ruchom” wyglądają dość śmiesznie. Prawie każdy cios możliwy do wykonania na danym poziomie posiada jakieś uzasadnienie. Przykładowo: gdy na planszy pojawiają się psy, będziesz miał okazję je „połaskotać” i uspokoić, a gdy nadjedzie motocyklista kopniakiem z wyskoku będziesz mógł zmieść go z motoru.

Sterowanie w tej grze nie powinno sprawić Wam problemów. Do poruszania się wykorzystywane są klawisze kierunkowe. Gdy zachodzi potrzeba wyprowadzenia ciosu – nadal pozostają te same klawisze kierunkowe, jednak tym razem dodatkowo należy przytrzymać klawisz skonfigurowany jako „Fire”. Obliczenia nie są trudne – cztery kierunki dają cztery różnorodne ciosy – dopasowane jak wspominałem powyżej do konkretnego etapu. Polecam wypróbowanie swojego zakresu ruchów na początku każdego nowego poziomu by wiedzieć z czym idziemy do boju.

Grafika nie jest najmocniejszą stroną tej gry – wszystkie postacie są narysowane ogromnymi pikselami 2x2 standardowej rozdzielczości. Gdy ta rozdzielczość wynosi 320x200 wszystko jest przesadnie kwadratowe. Paleta kolorów również nie imponuje wielkością. Muzyka w grze jest dość prosta, jednak nie przeszkadza w czerpaniu z gry przyjemności. Być może melodia przypadnie Wam do gustu – jest równie agresywna jak cała rozgrywka :)