PobierzAlone in the Dark

Alone in the Dark to gra, która może cię przestraszyć. Jej opowieść oraz motyw przewodni oparty jest na pracach H.P. Lovecrafta. Aby nie skłamać, nigdy jej nie ukończyłem, ponieważ potrafiła ona przestraszyć mnie na śmierć. Mam po prostu za słabe nerwy na granie w nią. Teraz wydaje się to śmieszne, spróbuj jednak zamknąć się w ciemnym pokoju i podkręcić głośność, a zobaczysz o czym mówię.

Wprowadzenie doskonale buduje klimat, który konsekwentnie będzie podsycany podczas gry. Akcja toczy się w nawiedzonym domu. Zmarł tam (prawdopodobnie poprzez samobójstwo) Jeremy Hartwood, a twoim zadaniem będzie zbadanie co się naprawdę wydarzyło. Dany ci będzie wybór jednej z dwóch postaci którą będziesz sterować podczas gry: Emily Hartwood, która jest siostrzenicą Jeremy'ego, lub Edwardem Carnby, prywatnym detektywem. Fabuła nie zależy od postaci którą wybierzesz, ich zdolności są równorzędne, tak więc nie ma praktycznie znaczenia kogo weźmiesz.

Swą przygodę zaczniesz na strychu, ponieważ masz powody by wierzyć, iż bardzo ważny trop został tam ukryty w starym pianinie. Gra łączy zarówno elementy przygodówki jak i gry akcji. W momencie gdy zaczniesz grać, potwory rozpoczną swój marsz po domu poszukując ciebie. W zależności od ustawień trudności, potworów będzie więcej lub mniej, jednak nieokreślona ich liczba w obu przypadkach. Oznacza to, że będziesz musiał działać bardzo szybko. Nie będziesz mógł sobie pozwolić na stanie w miejscu i zastanawianie się co należy zrobić w danej chwili. Na początku wszystko, czym będziesz mógł walczyć, to twoje ramiona i nogi, lecz w trakcie rozgrywki znajdziesz także broń palną oraz miecze. oprócz obrony własnej przed potworami będziesz musiał ukończyć zadanie główne - rozwiązać zagadkę morderstwa.

Domyślasz się zapewne, że ta gra to nieprzerwane zajęcie zarówno dla palców, jak i mózgu. Jednak wspaniała opowieść i rozgrywka to nie wszystko. Jest to także jedna z pierwszych gier, która oferuje obraz trójwymiarowy, chodzący płynnie nawet na procesorach x386. Było to możliwe dzięki połączeniu pięknych nieruchomych teł z nie tak bardzo pięknymi wielokątnymi postaciami. To kompromis, który musiał być zastosowany, jednak w 1992 roku, kiedy gra została wydana, wynik ogólny zapierał dech w piersiach. Musisz przyznać, że spoglądając na screenshoty można by było powiedzieć, że ta gra wymaga przynajmniej szybkiej 486. Chciałbym tu zakończyć recenzję, jednak nie poprzestanę tylko na opisaniu znakomitego silnika graficznego. Dźwięki oraz elementy nastrojowe w grze są wspaniałe, przyprawiając o gęsią skórkę tak samo dzisiaj jak i dawniej! Wystarczająco dużo powiedziałem! Jeśli nie jesteś przekonany teraz, to nigdy już nie będziesz! Ocena oczywiście na 5, z całkowitą rekomendacją.