Aces over Europe is de derde en beste game in de Aces-serie, die ook Red Baron en Aces of the Pacific omvat. AOE is ook grafisch gezien de beste game in de serie, met ‘gouraud shading’ en een hogere resolutiemodus.
De Aces-serie van games was in feite het antwoord van Dynamix/Sieraa op ‘Secret Weapons of the Luftwafe’ van LucasArts. Hoewel ik SWOTL nooit gespeeld heb, WAS IK GEK op de Aces-serie, en Aces over Europe in het bijzonder.
De basis van deze game is dat je een piloot bent die of voor de US Air Force (Amerikaanse Luchtmacht) of voor de RAF (Royal Air Force, Engelse Luchtmacht) vliegt in de tweede wereldoorlog. Je kunt de game spelen in carrière-modus spelen, waarin je willekeurige missies worden gegeven, zoals het onderscheppen van bommenwerpers, snel opstijgen als je vliegveld wordt aangevallen, of het bombarderen van V2 raketbases. Af en toe, naarmate de oorlog vordert, vlieg je mee in een historische strijd. Als je dat goed doet, wordt je beloond met een medaille, die je in je profiel kunt bekijken.
Als je geen zin hebt om in de campagne-modus te graven, zijn er vele ‘pick-up’-missies die je kunt vliegen, je kunt ervoor kiezen om het in een luchtgevecht op te nemen tegen een beroemde vlieger van een van de drie luchtmachten in de game en je kunt vliegtuigen mengen en matchen. Je kunt bijvoorbeeld een Duitse gevechtsvlieger laten vliegen in een Spitfire, terwijl je ‘m aanvalt in een Focke Wolfe. En dat brengt me bij de vliegtuigen. Er zijn 20 verschillende toestellen, allen met variërende vliegeigenschappen en cockpitgraphics.
Toen het spel in 1993 uitkwam, was het detailniveau uitstekend. Natuurlijk ziet het er nu erg gedateerd uit, zonder ‘texture maps’ en ‘gouraud shaded polygons’, maar ’t speelt nog steeds erg goed. ’t Is ook niet realistisch, maar men deed zijn best met de toen beschikbare hardware (meestal 386/486-computers, zonder 3D acceleratie). Er zijn blackouts, er is verblinding door de zon, en elke kist heeft z’n eigen vliegeigenschappen, maar dat is het wel zo’n beetje. Er zijn ook verschillende moeilijkheidsinstellingen, die je in staat stellen het spel zodanig aan te passen, dat het ietwat realistischer is (zoals het beperken van je ammunitie/brandstof en het wel of niet kunnen vastlopen van je geweren).
Oorspronkelijk was de game lastig aan de praat te krijgen op de meeste systemen, omdat het belachelijke geheugeneisen had. Hoewel de doos 4MB RAM vermeld, vereist het ook 600kB vrij conventioneel geheugen en 1MB ‘expanded’ geheugen, wat moeilijk voor elkaar te krijgen was als je bedenkt dat DOS muisstuurprogramma’s, TWEE cd-rom stuurprogramma’s, EMM386, etc., etc. nodig had. De meeste computers hadden een boot disk nodig om het werkend te krijgen. Godzijdank doet werkt het in DosBox 0.61 onder Windows XP zonder gezeik! Het draait ook redelijk vloeiend, ondanks alle 3D graphics, op snelle computers met DosBox ingesteld op een hoog aantal processorcycli.
Als je van Flight Sims houdt, mag je deze pionier echt niet missen. ’t Is jammer dat de prachtige 220 pagina’s tellende handleiding (ahh, die goeie ouwe tijd!) niet bijgesloten kon worden, maar ik denk dat dat mijn scanner zou hebben versleten. :)
--
Werkt op Windows XP met DosBox 0.61 en in Windows 95 in MS-DOS modus (maar erg moeilijk om zonder bootdisk aan de praat te krijgen).