Wat Starcon1 had moeten zijn en een beetje meer…
Ik weet nog dat toen Starcon2 uitkwam ik meteen de ‘Melee’-mode uitprobeerde omdat dit de beste stand was om Starcon1 te spelen. Dit duurde een tijdje voort totdat ik genoeg moed had verzameld (of er genoeg van had?) om een volledig spel te spelen. Man, dat was een verrassing! Het spel is zo groot en interessant dat ik er geen genoeg van kon krijgen. Het begint in het Sol Universum (ons universum) waarin de Ur-Quan de aarde hebben overgenomen. Vanaf dan ben je vrij om te doen en te laten wat je wilt. Je kunt de verschillende rassen gaan ontmoeten, of aan boord van de verschillende ruimtestations gaan om de mensen daar te helpen met het mijnen van mineralen en zo. Het is een immense wereld en je kunt veel interessante en unieke rassen die tegenkomen. Je moet ze voorzichtig behandelen, want elke soort vereist zijn eigen benadering. Probeer ook vrede te sluiten met een paar rassen door moeilijke klussen voor ze op te lossen en hun vertrouwen te winnen. Dat werkt natuurlijk alleen maar met potentieel vriendelijk rassen. De onvriendelijke types vallen je direct aan bij de eerste ontmoeting en dan springt het spel over naar de bekende ‘Melee’-stand. Dit kan best gevaarlijk worden omdat je met slechts 1 scheepje begint en een groter arsenaal moet verzamelen tijdens het spelen. Een dergelijk gedetailleerde kaart van het universum, gecombineerd met avontuur, strategie en actie maakt Star Control 2 een van de meest diverse spellen die er zijn. Daarnaast is het ook een van de meest meeslepende en onderhoudende.
Ik vind het zeker een van de beste spellen ooit en je mag het zeker niet overslaan. Het spel heeft soms een eigen willetje in DosBOX, maar als het opstart met ‘sc2 /g:bios’ heb je nergens last van.