Vroeger speelde ik Hexxagon tegen een vriend van mij, om-en-om achter dezelfde computer. Eigenlijk stonden er twee stoelen achter dat bureau en vochten we de hele tijd om het toetsenbord. Meestal won hij van mij (alleen met Hexxagon hoor, want in Doom kon ik hem altijd baas!). Het spel was eenvoudig van opzet en speelwijze, maar even simpel waren de graphics, het geluid en de kunstmatige intelligentie helaas. Je kon de computer makkelijk verslaan, zelfs op het hoogste niveau 'Hard'. Desalniettemin was een een leuk spelletje dat me een tijd lang heeft beziggehouden. Hetzelfde jaar kwam Hexxagon 2 al uit, maar toen was ik alweer met andere dingen bezig, dus daar had ik tot op heden geen aandacht aan besteed.
Het spel is eenvoudig. Verover het bord door het te vullen met tegels van je eigen kleur. Je kunt je eigen velden vermenigvuldigen door een enkel veld op te schuiven of over een veld heenspringen (dan verplaats je alleen maar). Eventuele tegenstanders waar je naast land, veranderen in je eigen kleur. Pas op, want als je een gat openlaat, springt je tegenstander erin en neemt in een klap al je velden over. Als je het een keer hebt gespeeld zijn de regels duidelijk. Tactisch inzicht vergt wat oefening...
Het spel is in Hexxagon 2 hezelfde als bij diens voorganger, maar de graphics zijn verbeterd, net als het geluid en de KI van de computer. Het ziet er zeker goed uit, met leuke animaties als je een tegenstander slaat. En, net als in Hexxagon 1 krijg je een bewerkingsprogramma voor het bord erbij, waarmee je de vorm van het veld kunt aanpassen. Dus, omdat er geen wereldschokkende vernieuwingen in het spel zitten, vergeleken met versie 1, laat ik de score op 3 staan. Het is een goed spel, dat je zeker een paar keer zou moeten spelen, maar het zal je niet langer dan een paar uur bezig houden!