Iedereen kent Street Fighter wel. Na Mortal Kombat is dit waarschijnlijk de meest bekende vechtgame die er is. Wel, dit is de tweede, het vervolg op SF. Over het algemeen is het hetzelfde als al die spellen. Er is een Verhaalmodus (Story Mode), waar je kunt kiezen welk karakter je speelt en dan een voor een de vijanden afslaat. Er is ook een twee speler-modus.
De verhaalmodus laat je kiezen met welk karakter je vecht. Daarna moet je andere vechters afslaan en een typische hersenloze [taunt] krijgen na twee keer winnen of twee keer verliezen. Als dat is afgelopen, dan vlieg je er gewoon vandoor, naar de volgende uitdager. In de Verhaal-modus zit geen echt verhaal. Sla een vent in elkaar, en ga naar de volgende. Nadat je de zeven eerste belangrijkste kerels in elkaar hebt geslagen krijg je een ander stel, waaruit je voordien niet kon kiezen. Deze zijn moeilijker dan de vorigen, maar er zit geen echte verhoging van de moeilijkheidsgraad in deze twee sets. Als je door de verhaal-modus heen bent en een grotere uitdaging zoekt, verhoog dan de moeilijkheidsgraad. Persoonlijk zou ik het makkelijkste niet aanraden, want dat is net zo makkelijk als boter met een mes snijden.
De twee speler-modus stelt je in staat om iemand anders in elkaar te slaan of je bewegingen te oefenen op een dummy in het geval dat je niemand anders kon vinden die mee wilde spelen. Kies twee karakters uit de basisset, dan een achtergrond waar jullie voor willen vechten en je bent klaar om te spelen. Dit is perfect om je broer in elkaar te slaan als die je snoep gestolen heeft, zonder dat je ouders kwaad op je worden.
Al met al is Street Fighter II een leuke game. Hij brengt niks nieuws, zelfs niet voor zijn tijd, maar het ziet er tenminste goed uit en de muziek is ok. Dit geval is perfect om je frustratie op los te laten.